Η λοίμωξη του ακουστικού πόρου προκαλείται από βακτήρια ή, σπανιότερα, από μύκητες. Τα τυπικά συμπτώματα είναι πόνος στο αυτί και εκκρίσεις. Η αφαίρεση των υπολειμμάτων, η χρήση αντιβιοτικών ωτοασπίδων, η αποφυγή του νερού στο αυτί και η χρήση μπατονέτας, καθώς και η χρήση παυσίπονων είναι οι πιο συνηθισμένες μορφές θεραπείας. Αλλά η καλύτερη είναι οριστικά η χρήση σπιτικών θεραπειών:
Αρχική διορθωτικά μέτρα για τις λοιμώξεις του αυτιού
Λοίμωξη του αυτιού
Η λοίμωξη μπορεί να προσβάλλει ολόκληρο τον ακουστικό πόρο, όπως στη γενικευμένη ή την οξεία εξωτερική ωτίτιδα, ή μόνο μια μικρή περιοχή, όταν το πύον συσσωρεύεται και σχηματίζει σπυράκια ή βλατίδες. Η κακοήθης εξωτερική ωτίτιδα είναι μια σπάνια και πολύ σοβαρή λοίμωξη του εξωτερικού αυτιού που έχει εξαπλωθεί στο κροταφικό οστό του κρανίου, προκαλώντας οστική λοίμωξη (οστεομυελίτιδα).
Σε μια τυπική ωτίτιδα, το μέσο αυτί (πίσω από το τύμπανο) φλεγμαίνει και γεμίζει με υγρό. Αυτό ονομάζεται μέση ωτίτιδα.
Οι περισσότερες οξείες λοιμώξεις του αυτιού συνήθως υποχωρούν από μόνες τους. Εάν επανέρχονται συνεχώς, ονομάζονται υποτροπιάζουσες λοιμώξεις. Οι επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις του αυτιού μπορεί να προκαλέσουν συσσώρευση υγρού στο μέσο αυτί που δεν υποχωρεί. Αυτό ονομάζεται χρόνια λοίμωξη του αυτιού.
Αιτίες
Η λοίμωξη του αυτιού προκαλείται συνήθως από βακτήρια ή ιούς που εισέρχονται στον οργανισμό μέσω της μύτης και του στόματος. Οι λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος, οι αλλεργίες και οι ατμοσφαιρικοί ρύποι (όπως ο καπνός του τσιγάρου) μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε λοιμώξεις του αυτιού.
Διάφορα βακτήρια, όπως η Pseudomonas aeruginosa ή ο Staphylococcus aureus, μπορούν να μολύνουν τον ακουστικό πόρο. Η μυκητιασική λοίμωξη του ακουστικού πόρου (ωτομυκητίαση), που συνήθως προκαλείται από Aspergillus niger ή Candida albicans, είναι λιγότερο συχνή. Τα σπυράκια προκαλούνται συνήθως από Staphylococcus aureus. Ορισμένα άτομα, ιδίως εκείνα με αλλεργίες, ψωρίαση, έκζεμα ή σμηγματορροϊκή δερματίτιδα, είναι ιδιαίτερα επιρρεπή σε οξεία εξωτερική ωτίτιδα.
Οι συνήθεις παράγοντες κινδύνου για λοίμωξη του ακουστικού πόρου περιλαμβάνουν:
- Βλάβη στον ακουστικό πόρο κατά τον καθαρισμό
- Είσοδος νερού στο αυτί, ιδίως κατά τη διάρκεια της κολύμβησης (το λεγόμενο αυτί του κολυμβητή)
- Χρήση ωτοασπίδων ή ακουστικών βαρηκοΐας (ειδικά αν δεν έχουν καθαριστεί σωστά)
- Ερεθιστικά προϊόντα στο αυτί, όπως λακ ή βαφή μαλλιών
- Η χρήση μπατονέτας για τον καθαρισμό του αυτιού είναι ένας πολύ συνηθισμένος παράγοντας κινδύνου για μόλυνση του ακουστικού πόρου. Οι μπατονέτες δεν πρέπει να εισάγονται στον ακουστικό πόρο.
Συμπτώματα
Τα βρέφη και τα νήπια συχνά αρχίζουν να ξύνουν τα αυτιά τους και παρουσιάζουν προβλήματα ακοής, πυρετό, εκκρίσεις από τα αυτιά, ευερεθιστότητα και εμετό. Σε μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες, τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ωταλγία, προβλήματα ακοής, πίεση στο αυτί, πυρετό, εκκρίσεις από το αυτί, ζάλη και απώλεια ισορροπίας που συνδέονται με ναυτία ή εμετό. Συμπτώματα χωρίς πόνο ή πυρετό μπορεί επίσης να υποδηλώνουν την παρουσία υγρού στο αυτί.
Τα συμπτώματα της οξείας εξωτερικής ωτίτιδας περιλαμβάνουν πόνο, ερυθρότητα και εκκρίσεις. Το έκκριμα είναι μια λευκή ή κιτρινωπή, δύσοσμη ουσία που ρέει από το αυτί. Ο ακουστικός πόρος μπορεί να μην είναι πρησμένος ή να είναι ελαφρώς πρησμένος. Σε σοβαρές περιπτώσεις, το πρήξιμο μπορεί να προκαλέσει πλήρη απόφραξη. Το πρήξιμο του ακουστικού πόρου ή η παρουσία πύου και κρούστας μπορεί να προκαλέσει μείωση της ακοής. Ο ακουστικός πόρος είναι συνήθως ευαίσθητος και επώδυνος, ιδίως αν τραβηχτεί το εξωτερικό αυτί (πτερύγιο) ή αν πιεστεί η πτυχή του δέρματος και ο χόνδρος μπροστά από τον ακουστικό πόρο (τραγός).
Η μυκητιασική λοίμωξη του ακουστικού πόρου προκαλεί πιο έντονο κνησμό παρά πόνο, με αίσθημα πληρότητας στο αυτί. Η μυκητιασική λοίμωξη που προκαλείται από τον Aspergillus niger έχει συνήθως ως αποτέλεσμα τον σχηματισμό γκριζόμαυρων ή κίτρινων κουκίδων (που ονομάζονται κονιδιοφόροι μύκητες) που περιβάλλονται από ένα βαμβακερό υλικό (που ονομάζονται σπόρια μυκήτων) στον ακουστικό πόρο. Η μυκητιασική λοίμωξη που προκαλείται από την Candida albicans δεν προκαλεί ορατό σχηματισμό μυκήτων, αλλά συνήθως οδηγεί σε παχύρρευστες εκκρίσεις κρεμ χρώματος.
Τα σπυράκια προκαλούν πολύ έντονο πόνο. Όταν σπάσουν, μπορεί να βγει από το αυτί μικρή ποσότητα αίματος και πύου.
Παράγοντες κινδύνου
Τα βρέφη και τα παιδιά που μόλις αρχίζουν να περπατούν διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ωτίτιδας επειδή τα αυτιά και ο λαιμός τους δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως. Κινδυνεύουν επίσης αν βρίσκονται σε μια κοινότητα με πολλά άλλα παιδιά.
Διάγνωση
Ο γιατρός σας θα κάνει μια προσεκτική εξέταση, θα πάρει το ιστορικό των συμπτωμάτων και θα εκτελέσει μερικές απλές εξετάσεις. Θα εξετάσει την κινητικότητα του τυμπάνου, την καλή λειτουργία της ευσταχιανής σάλπιγγας, το υγρό στο μέσο αυτί και το κατά πόσον έχει εμφανιστεί απώλεια ακοής.
Το γεγονός ότι ένα βρέφος είναι ευερέθιστο και τρίβει τα αυτιά του δεν σημαίνει απαραίτητα ότι υπάρχει λοίμωξη ή σοβαρό πρόβλημα στα αυτιά. Μια ενδελεχής εξέταση και το ιστορικό των συμπτωμάτων μπορούν να βοηθήσουν το γιατρό σας να κάνει μια ακριβή διάγνωση και να αποφύγει τη μη αναγκαία χρήση αντιβιοτικών.